Het antibiogram, ook wel bekend als de antimicrobiële gevoeligheidstest (TSA), is een onderzoek waarmee de gevoeligheid van de bacteriën voor antibiotica kan worden bepaald en kan voor de arts aangeven welk antibioticum het meest wordt geadviseerd de infectie van de patiënt te behandelen.
Gewoonlijk wordt deze test uitgevoerd in samenhang met de cultuur van secreties, zoals bloed (bloedkweek) of urine (urinekweek), bijvoorbeeld omdat het de test is die identificeert of er een infectie is en welk micro-organisme verantwoordelijk is voor het. Begrijpen hoe de urocultuur wordt uitgevoerd om de urineweginfectie te identificeren.
Hoe is het antibiogram gedaan?
Om het antibiogram uit te voeren vraagt de arts om het verzamelen van biologisch materiaal zoals bloed, urine, speeksel, slijm, uitwerpselen of orgaancellen die besmet zijn met bacteriën. Vervolgens worden deze monsters naar een microbiologisch laboratorium gestuurd dat het materiaal door de microscoop zal analyseren en proberen de bacteriën in agarmedium te laten groeien, een soort materiaal dat de groei van deze micro-organismen bevordert.
Nadat de bacteriën in het kweekmedium zijn gegroeid, wordt het antibiogram uitgevoerd, wat kan worden gedaan door middel van 2 processen:
- Antibiogram door agar-diffusie : in deze procedure worden kleine schijfjes papier geplaatst die verschillende antibiotica bevatten in de plaat waar de bacterie groeit. Na een paar uur wordt waargenomen of er bacteriën groeien in de schijven en als er geen bacteriegroei is, ontdekt men welk het meest geschikte antibioticum is.
- Op verdunning gebaseerd antibioticum: in deze procedure is er een houder met verschillende verdunningen van antibioticum in verschillende doses, waar de te analyseren bacteriën worden geplaatst. In de container waar geen bacteriegroei was, is de juiste dosis van het antibioticum.
Momenteel is er het geautomatiseerde antibiogram waarbij het resultaat wordt verkregen door een computerapparatuur die het effect van de antibiotica op de bacteriën verifieert en de beste behandeling voor de behandeling van de infectie aangeeft.
Hoe het resultaat te interpreteren
Het antibiogramresultaat kan ongeveer 3 tot 5 dagen duren en wordt verkregen door het effect van antibiotica op bacteriegroei te analyseren. Het antibioticum dat de groei van bacteriën remt, is geïndiceerd om de infectie te behandelen, maar als de bacteriën groeien en de antibiotica geen effect hebben, geeft dit aan dat de bacterie niet gevoelig is voor dat antibioticum.
Een heel gebruikelijk voorbeeld is het antibiogram dat wordt uitgevoerd voor urineweginfecties. E. coli is een van de belangrijkste oorzaken van urineweginfectie en in de meeste gevallen identificeert het antibiogram dat deze bacterie gevoelig is voor antibiotica zoals Fosfomycin, Nitrofurantoin, Amoxicillin met Clavulonate, Norfloxacin of Ciprofloxacin, bijvoorbeeld.
Daarom hebben artsen vaak niet het resultaat van deze test nodig om een behandeling te starten. Omdat de bacteriën kunnen worden gewijzigd, kan in geval van twijfel alleen het antibiogram de meest effectieve antibiotica bevestigen. Lees meer over de infecties die de E. coli-bacterie kan veroorzaken en hoe de symptomen kunnen worden geïdentificeerd.
Waarom is het nodig om het juiste antibioticum te identificeren?
Het gebruik van antibiotica die niet kloppen voor een micro-organisme kan problemen veroorzaken omdat het de infectie gedeeltelijk kan behandelen en een meer persistente en moeilijk te behandelen infectie kan veroorzaken.
Om deze reden is het erg belangrijk om geen antibiotica te gebruiken zonder het advies van de arts en onnodig, omdat dit uiteindelijk bacteriën kan selecteren die beter bestand zijn tegen antibiotica, waardoor de mogelijkheden voor het bestrijden van infecties worden verkleind. Ontdek hoe ongepast gebruik van antibiotica tot superbacteriën leidt.
