Endocarditis is een ontsteking van het weefsel aan de binnenzijde van het hart, met name de hartkleppen. Het wordt meestal veroorzaakt door een infectie in een ander deel van het lichaam die zich door het bloed verspreidt tot het het hart bereikt en daarom ook kan worden aangeduid als infectieuze endocarditis.
Omdat het vaak door bacteriën wordt veroorzaakt, wordt endocarditis meestal behandeld met het gebruik van antibiotica die rechtstreeks in de ader worden toegediend. Als u echter een andere oorzaak heeft, kan endocarditis ook worden behandeld met antischimmelmiddelen of alleen ontstekingsremmende middelen om ongemak te verlichten. Afhankelijk van de ernst van de symptomen, kunt u nog steeds worden geadviseerd om te worden opgenomen in het ziekenhuis.
Zie hoe de behandeling van bacteriële endocarditis wordt uitgevoerd.
Belangrijkste symptomen
Symptomen van endocarditis kunnen langzaam verschijnen in de tijd en zijn daarom vaak niet gemakkelijk te identificeren. De meest voorkomende zijn onder meer:
- Aanhoudende koorts en koude rillingen;
- Overmatig zweten en algemene malaise;
- Bleke huid;
- Pijn in spieren en gewrichten;
- Misselijkheid en verminderde eetlust;
- Gezwollen voeten en benen;
- Aanhoudend hoesten en kortademigheid.
In zeldzame gevallen kunnen nog andere symptomen optreden zoals gewichtsverlies, de aanwezigheid van bloed in de urine en verhoogde gevoeligheid voor de linkerkant van de buik boven de milt.
Deze symptomen kunnen echter sterk variëren, met name afhankelijk van de oorzaak van endocarditis. Dus wanneer een hartprobleem wordt vermoed, is het erg belangrijk om snel een cardioloog te raadplegen of naar het ziekenhuis te gaan voor diagnostische tests zoals het elektrocardiogram en te bevestigen dat er een probleem is dat behandeling vereist.
Zie 12 andere symptomen die op een hartprobleem kunnen wijzen.
Hoe de diagnose te bevestigen
De diagnose endocarditis kan worden gesteld door een cardioloog. Meestal begint de evaluatie met evaluatie van symptomen en ausculatie van de hartfunctie, maar het is ook noodzakelijk om een aantal diagnostische tests uit te voeren, zoals echocardiogram, elektrocardiogram, röntgenfoto van de borst en bloedonderzoek.
Mogelijke oorzaken van endocarditis
De belangrijkste oorzaak van endocarditis is infectie door bacteriën, die bijvoorbeeld in het lichaam aanwezig kunnen zijn door een infectie elders in het lichaam, zoals een tand of een huidwond. Wanneer het immuunsysteem niet in staat is om deze bacteriën te bestrijden, kunnen ze zich door het bloed verspreiden en het hart bereiken, waardoor ze ontstekingen veroorzaken.
Dus, aangezien bacteriën, schimmels en virussen ook het hart kunnen beïnvloeden, wat resulteert in een endocarditis, wordt de behandeling echter anders gedaan. Enkele van de meest voorkomende manieren om endocarditis te ontwikkelen zijn:
- Hebben zweertjes in de mond of een infectie in de tand;
- Een seksueel overdraagbare aandoening vangen;
- Een geïnfecteerde wond op de huid hebben;
- Gebruik een besmette naald;
- Gebruik een urinekatheter lange tijd.
Niet iedereen ontwikkelt endocarditis, omdat het immuunsysteem in staat is om de meeste van deze micro-organismen te bestrijden, maar ouderen, kinderen of mensen met auto-immuunziekten lopen een groter risico.
Belangrijkste soorten endocarditis
De soorten endocarditis hebben te maken met de oorzaak die is ontstaan en zijn ingedeeld in:
- Infectieuze endocarditis: wanneer het wordt veroorzaakt door het binnendringen van bacteriën in het hart of door schimmels in het lichaam, waardoor infecties worden veroorzaakt;
- Niet-infectieuze endocarditis of endocarditis marantica: wanneer het ontstaat als gevolg van verschillende problemen, zoals kanker, reumatische koorts of auto-immuunziekten.
Met betrekking tot infectieuze endocarditis, wat de meest voorkomende is, wanneer het wordt veroorzaakt door bacteriën, heeft het de naam van bacteriële endocarditis, wanneer het wordt veroorzaakt door schimmels wordt schimmel endocarditis genoemd.
Wanneer het wordt veroorzaakt door reumatische koorts heeft het de naam van reumatische endocarditis en wanneer het wordt veroorzaakt door lupus wordt dit endocarditis van Libman Sacks genoemd.
Hoe is de behandeling gedaan?
Behandeling voor endocarditis is door intraveneuze antibiotica of antischimmelmiddelen gedurende ten minste 4 tot 6 weken. Om de symptomen te verlichten, worden voorgeschreven ontstekingsremmers, koortsremedies en in sommige gevallen corticosteroïden voorgeschreven.
In gevallen waarbij de infectie door de infectie wordt vernietigd, kan een operatie nodig zijn om de klep te vervangen die is beschadigd door een prothese die biologisch of metallisch kan zijn.
Onbehandelde endocarditis kan leiden tot complicaties zoals hartfalen, beroerte, beroerte, longembolie of nierproblemen die kunnen overgaan tot acuut nierfalen.
