Ultrageluidonderzoek van de borst wordt meestal gevraagd door de gynaecoloog of mastoloog na het voelen van een brok tijdens palpatie van de borst of als het mammogram niet overtuigend is, vooral bij de vrouw met grote borsten en met gevallen van borstkanker in de familie.
Echografie is niet hetzelfde als mammografie en vervangt ook dit onderzoek niet, omdat het slechts een onderzoek is dat in staat is om de borstevaluatie aan te vullen. Hoewel deze test ook knobbeltjes kan identificeren die op borstkanker kunnen wijzen, is mammografie de meest geschikte test die moet worden uitgevoerd bij vrouwen met verdenking op borstkanker.
Echografie van de borst kan worden gedaan met Doppler, contrast, 3D, geautomatiseerd of via borstelastasis.
Mogelijke examenresultaten
Na het onderzoek zal de arts een verslag schrijven over wat hij tijdens het onderzoek heeft gezien, volgens de Bi-RARDS-classificatie:
- Categorie 0:
Onvolledige beoordeling, waarbij verdere beeldvorming nodig is om mogelijke wijzigingen te detecteren.
- Categorie 1:
Negatief resultaat, geen veranderingen gevonden, alleen routinematige follow-up op basis van de leeftijd van de vrouw.
- Categorie 2:
Goedaardige veranderingen werden gevonden, zoals eenvoudige cysten, intramammaire lymfeklieren, implantaten of wijzigingen na de operatie. Normaal vertegenwoordigt dit type verandering goedaardige en stabiele vaste knollen gedurende 2 jaar.
- Categorie 3:
Veranderingen werden gevonden die waarschijnlijk goedaardig zijn en een herhalingsexamen vereisen na 6 maanden, en vervolgens na 12, 24 en 36 maanden in verhouding tot het eerste gewijzigde examen. De veranderingen die hier mogelijk zijn gevonden, kunnen knobbeltjes zijn die fibroadenoom suggereren, of complexe, geclusterde cysten. Risico op maligniteit tot 2%.
- Categorie 4:
Verdachte bevindingen werden gevonden en biopsie wordt aanbevolen. Veranderingen kunnen vaste knobbeltjes zijn zonder kenmerken die wijzen op benigniteit. Deze categorie kan verder worden onderverdeeld in: 4A - lage verdenking; 4B - vermoedelijk intermediair en 4C - vermoedelijk matig. Risico van maligniteit 3% tot 94%, en het is noodzakelijk om het onderzoek te herhalen om de diagnose te bevestigen.
- Categorie 5:
Er werden ernstige veranderingen gevonden, met een groot vermoeden kwaadaardig te zijn. Een biopsie is noodzakelijk en in dit geval heeft de knobbel een kans van 95% om kwaadaardig te zijn.
- Categorie 6:
Borstkanker bevestigd, in afwachting van behandeling die chemotherapie of een operatie kan zijn.
Hoe wordt dit examen gedaan?
De vrouw moet op een brancard liggen, zonder een blouse en bh, zodat de dokter een gel op de borsten kan leggen en dan wordt het apparaat van de echografie van de borst in contact met de huid gebracht. De arts zal dit apparaat door de borsten schuiven en op het computerscherm observeren en er zijn veranderingen die kunnen wijzen op veranderingen zoals borstkanker.
Echografie is niet ongemakkelijk of pijnlijk, zoals het geval is bij mammografie, maar het is een onderzoek dat beperkingen heeft en niet de beste keuze is om vroegtijdig borstkanker te diagnosticeren, omdat het niet goed is om te controleren op veranderingen die minder dan 5 mm in diameter zijn .
Waar is het voor
Borst echografie is met name geïndiceerd om de aanwezigheid van borstknobbels of knobbeltjes te onderzoeken bij vrouwen met dichte borsten die een hoog risico lopen op borstkanker, zoals die bij een moeder of grootmoeder met borstkanker.
Andere situaties waarin borst ultrageluid kan worden aangevraagd, is in geval van:
- Pijn in de borst;
- Verwondingen of ontstekingsprocessen van de borst;
- Voelbare knobbel en benigne nodulaire follow-up;
- Om een vaste knobbel te onderscheiden van een cystische knobbel;
- Om onderscheid te maken tussen goedaardige en kwaadaardige knobbeltjes;
- Om seroma of hematoom te detecteren;
- Om te helpen bij het observeren van de borst of knobbeltje tijdens een biopsie;
- Als chemotherapie de uitkomst verwacht door de oncoloog.
Deze test is echter geen betere optie om veranderingen te onderzoeken, zoals microcysten in de borst, laesies van minder dan 5 mm, en ook bij oudere vrouwen met slappe borsten.
