PPD is de standaard screeningstest om de aanwezigheid van Mycobacterium tuberculosis- infectie te identificeren en zo de diagnose van tuberculose te ondersteunen. Gewoonlijk wordt deze test gedaan bij mensen die in direct contact zijn geweest met patiënten die zijn geïnfecteerd door de bacterie, zelfs als ze geen symptomen van de ziekte vertonen, vanwege het vermoeden van een latente tuberculose-infectie wanneer de bacterie is geïnstalleerd maar de ziekte nog niet heeft veroorzaakt. Meer informatie over de symptomen van tuberculose.
De PPD-test, ook wel een tuberculinetest of Mantoux-reactie genoemd, wordt uitgevoerd in laboratoria voor klinische analyse door middel van een kleine injectie die eiwitten bevat die zijn afgeleid van de bacteriën onder de huid, en moet bij voorkeur worden beoordeeld en geïnterpreteerd door een longarts zodat de test kan worden gedaan. juiste diagnose.
Wanneer PPD positief is, zijn er grote kansen om besmet te worden door de bacteriën. Alleen de PPD-test is echter niet voldoende om de ziekte te bevestigen of uit te sluiten, dus als uw arts vermoedt dat tuberculose bestaat, kan uw arts andere tests bestellen, zoals een thoraxfoto of een sputumtest voor bacteriën.
PPD-examenresultaten
De resultaten van de PPD-test zijn afhankelijk van de grootte van de reactie in de huid, zoals weergegeven in de afbeelding en kunnen daarom zijn:
- Tot 5 mm: in het algemeen wordt het als een negatief resultaat beschouwd en daarom wijst het niet op een infectie met de tuberculosebacterie, behalve in specifieke situaties;
- 5 mm tot 9 mm: is een positief resultaat, wat wijst op een infectie door de tuberculosebacterie, vooral bij kinderen onder de 10 jaar die niet zijn gevaccineerd of gevaccineerd met BCG voor meer dan 2 jaar, mensen met HIV / AIDS, met verzwakte immuniteit of littekens van tuberculose op thoraxradiografie hebben;
- 10 mm of meer: positief resultaat, aangevend infectie door tuberculosebacteriën.
In sommige situaties betekent de aanwezigheid van een huidreactie van meer dan 5 mm niet dat de persoon is geïnfecteerd met de mycobacterium tuberculosis. Mensen die al gevaccineerd zijn tegen tuberculose (BCG-vaccin) of die geïnfecteerd zijn met andere soorten mycobacteriën kunnen bijvoorbeeld een huidreactie krijgen wanneer de test wordt uitgevoerd en dit wordt een vals-positief resultaat genoemd.
Een vals-negatief resultaat, waarbij de persoon de infectie door de bacteriën heeft, maar geen reactie vormt in de PPD, kan voorkomen in gevallen van mensen met een verzwakte immuniteit, zoals die met AIDS, kanker of immunosuppressiva, naast ondervoeding, leeftijd ouder dan 65 jaar, uitdroging of met een ernstige infectie.
Vanwege de kans op foutieve resultaten, moet tuberculose niet alleen door onderzoek worden gediagnosticeerd. De longarts moet om aanvullende tests vragen voor bevestiging van de diagnose, zoals röntgenfoto's op de borst, immunologische onderzoeken en uitstrijkmicroscopie, wat een laboratoriumonderzoek is waarbij de bacillen die de ziekte veroorzaken, worden doorzocht in het monster van de patiënt, meestal sputum. Deze tests moeten ook worden besteld als de PPD negatief is, omdat dit onderzoek alleen niet kan worden gebruikt om de diagnose uit te sluiten.
Hoe wordt het PPD-examen gedaan?
De PPD-test wordt uitgevoerd in het laboratorium van klinische analyses door injectie van een gezuiverd eiwitderivaat (PPD), dat wil zeggen gezuiverde eiwitten die aanwezig zijn op het oppervlak van de bacterie van tuberculose. Eiwitten worden gezuiverd zodat de ziekte zich niet ontwikkelt bij mensen die de bacteriën niet hebben, maar de eiwitten reageren bij mensen die geïnfecteerd zijn of zijn gevaccineerd.
De stof wordt aangebracht op de linker onderarm, bij voorkeur onder de huid. Daarna kan de persoon naar huis terugkeren en naar de longarts gaan na 72 uur toediening, het tijdstip waarop de reactie gewoonlijk verschijnt.
Het wordt afgeraden om het PPD-onderzoek 's nachts te doen of andere speciale zorg te geven.Het wordt aanbevolen om de arts op de hoogte te stellen als u een medicijn gebruikt.
Deze test kan worden gedaan bij kinderen, zwangere vrouwen of mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem, maar het mag niet worden gedaan bij mensen met een kans op ernstige allergische reacties zoals necrose, ulceratie of ernstige anafylactische shock.
