Cordocentesis, of foetaal bloedmonster, is een prenatale diagnostische test, gedaan na 18 of 20 weken zwangerschap, waarbij het bloedmonster van een baby uit de navelstreng wordt gehaald om eventuele chromosomale deficiëntie te detecteren bij de baby, zoals het downsyndroom, of ziekten zoals toxoplasmose, rubella, foetale anemie of cytomegalovirus, bijvoorbeeld.
Het belangrijkste verschil tussen cordocentese en vruchtwaterpunctie, twee prenatale diagnosetests, is dat de cordocentese het navelstrengbloed van de baby analyseert, terwijl de vruchtwaterpunctie alleen het vruchtwater analyseert. Het karyotype resulteert in 2 of 3 dagen, wat een van de voordelen is boven de vruchtwaterpunctie, die ongeveer 15 dagen duurt.
Wanneer moet je cordocentesis doen?
Indicaties voor cordocentese zijn de diagnose Down Syndrome, wanneer deze niet kan worden verkregen door vruchtwaterpunctie, wanneer de resultaten van de echografie niet overtuigend zijn.
Cordocentesis maakt de studie van DNA, karyotype en ziekten zoals:
- Bloedziekten: thalassemie en sikkelcelanemie;
- Bloedstollingsstoornissen: hemofilie, de ziekte van Willebrand, Aloimune-trombocytopenie, trombocytopenische purpura;
- Stofwisselingsziekten zoals spierdystrofie van de ziekte van Duchene of Tay-Sachs;
- Om vast te stellen waarom de baby een groeivermindering heeft, en
- Om foetale hydrops te identificeren, bijvoorbeeld.
Bovendien is het ook erg handig voor de diagnose dat de baby een aangeboren infectie heeft en kan het ook worden geïndiceerd als een vorm van behandeling voor intra-uteriene bloedtransfusie of wanneer het nodig is om bijvoorbeeld geneesmiddelen toe te dienen voor de behandeling van foetale ziekten.
Meer informatie over andere tests voor de diagnose van het downsyndroom.
Hoe wordt cordocentesis gemaakt?
Er is geen voorbereiding nodig vóór het onderzoek, maar de vrouw moet vóór echografie hebben gedaan en een bloedtest ondergaan om haar bloedgroep en relatieve vochtigheidsfactor aan te geven. Dit onderzoek kan als volgt in de kliniek of het ziekenhuis worden uitgevoerd:
- De zwangere vrouw ligt op haar buik;
- De arts past plaatselijke anesthesie toe;
- Met behulp van echografie brengt de arts een naald meer specifiek in op de plaats waar de navelstreng en de placenta verenigd zijn;
- De arts neemt een klein monster van het bloed van de baby met ongeveer 2 tot 5 ml;
- Het monster wordt voor analyse naar het laboratorium gebracht.
Tijdens het onderzoek kan de moeder buikkrampen ervaren en moet ze 24 tot 48 uur na het onderzoek rusten en geen intiem contact hebben gedurende 7 dagen na de cordocentese.
Symptomen zoals vochtverlies, vaginale bloeding, contracties, koorts en pijn in de voet van de buik kunnen na het onderzoek optreden. Voor het verlichten van pijn en ongemak kan het nuttig zijn om één Buscopan-tablet onder medische indicatie in te nemen.
Wat zijn de risico's van cordocentese?
Cordocentese is een veilige maar risicovolle procedure, net als elk ander invasief onderzoek, dus uw arts zal u vragen wanneer er meer voordelen zijn dan risico's voor de moeder of baby. De risico's van cordocentese zijn laag en gekunsteld, maar omvatten:
- Ongeveer 1 van abortierisico;
- Bloedverlies waarbij de naald wordt ingebracht;
- Verminderde baby's hartslag;
- Voortijdige breuk van de membranen, wat voortijdige bevalling kan bevorderen.
De arts vraagt meestal om een cordocentese wanneer er verdenking is van een genetisch syndroom of een ziekte die niet is vastgesteld door vruchtwaterpunctie of echografie.
.png)
