Auto-immune hemolytische anemie, ook bekend onder de afkorting AHAI, is een ziekte die wordt gekenmerkt door de productie van antilichamen die reageren tegen rode bloedcellen, deze vernietigen en bloedarmoede veroorzaken, met symptomen zoals vermoeidheid, bleekheid, duizeligheid, gele ogen en huid
Dit type bloedarmoede kan iedereen treffen, komt vaker voor bij jonge volwassenen. Hoewel niet altijd duidelijk, kan het worden veroorzaakt door ontregeling van het immuunsysteem na infectie, aanwezigheid van een andere auto-immuunziekte, gebruik van bepaalde medicijnen of zelfs kanker.
Auto-immuun hemolytische anemie heeft niet altijd een remedie, maar het heeft een behandeling die voornamelijk wordt gedaan met het gebruik van medicijnen om het immuunsysteem te reguleren, zoals corticosteroïden en immunosuppressiva. In sommige gevallen kan het aangewezen zijn om de milt te verwijderen, een splenectomie genaamd, omdat hier een deel van de rode bloedcellen wordt vernietigd.
Belangrijkste symptomen
Symptomen van auto-immune hemolytische anemie zijn onder andere:
- zwakte;
- Gevoel van flauwvallen;
- bleekheid;
- Gebrek aan eetlust;
- duizeligheid;
- vermoeidheid;
- slapen;
- malaise;
- hoofdpijn;
- Zwakke nagels;
- Droge huid;
- Haaruitval;
- Kortademigheid;
- Bleek in de slijmvliezen van ogen en mond;
- Geheugen storingen;
- Moeilijkheden in concentratie.
Deze verschijnselen lijken erg op die veroorzaakt door andere vormen van bloedarmoede, dus uw arts kan tests nodig hebben die kunnen helpen de exacte oorzaak te achterhalen, zoals een verminderd aantal rode bloedcellen, een hoog aantal reticulocyten, die Onrijpe rode bloedcellen, plus immunologische tests.
Bekijk hoe je onderscheid kunt maken tussen de oorzaken van bloedarmoede.
Wat zijn de oorzaken
Niet altijd wordt de oorzaak van auto-immune hemolytische anemie geïdentificeerd, maar in veel gevallen kan het secundair zijn aan de aanwezigheid van andere auto-immuunziekten zoals lupus en reumatoïde artritis, kanker zoals lymfomen of leukemie of door reactie op medicijnen zoals Levodopa, Methyldopa, ontstekingsremmers en bepaalde antibiotica.
Het kan ook optreden na infecties, zoals die welke worden veroorzaakt door virussen zoals Epstein-Barr of Parvovirus B19, of door bacteriën zoals Mycobacterium pneumoniae of Treponema pallidum wanneer het bijvoorbeeld tertiaire syfilis veroorzaakt.
In ongeveer 20% van de gevallen wordt auto-immuun hemolytische anemie verergerd door kou, omdat in deze gevallen de antilichamen worden geactiveerd door lage temperaturen, die AHAI worden genoemd door koude antilichamen. De andere gevallen worden AHAI genoemd door hete antilichamen en zij zijn de meerderheid.
Hoe de diagnose te bevestigen
Voor de diagnose van auto-immune hemolytische bloedarmoede, zullen de tests die uw arts zal vragen omvatten:
- Hemogram, om bloedarmoede te identificeren en de ernst ervan te observeren;
- Immunologische tests, zoals de directe Coombs-test, die de aanwezigheid van aan het oppervlak van de rode bloedcellen gebonden antilichamen aantoont. Begrijpen wat de Coombs-test betekent;
- Tests die hemolyse vertonen, zoals verhoogde reticulocyten in het bloed, die onrijpe rode bloedcellen zijn die in het overtollige bloed ontstaan in het geval van hemolyse;
- Indirecte bilirubine dosering, die toeneemt in geval van ernstige hemolyse. Ontdek waar het voor is en wanneer de bilirubinetest is geïndiceerd.
Omdat verschillende anemieën vergelijkbare symptomen en tests kunnen hebben, is het erg belangrijk dat de arts onderscheid kan maken tussen de verschillende oorzaken van bloedarmoede. Meer informatie over examens in: Tests die bloedarmoede bevestigen.
Hoe is de behandeling gedaan?
Er kan niet worden gezegd dat er een acura is voor auto-immune hemolytische anemie, aangezien het gebruikelijk is dat de patiënten met deze ziekte perioden van uitbraken en verbetering van het beeld hebben.
Om de maximale tijd in remissie te leven, is het noodzakelijk om de behandeling uit te voeren die wordt aangegeven door de hematoloog, gemaakt met geneesmiddelen die het immuunsysteem reguleren, waaronder corticosteroïden, zoals prednison, immunosuppressiva, zoals cyclofosfamide of cyclosporine, immunomodulatoren zoals menselijk immunoglobuline of plasmaferese, die helpt bij het verwijderen van overtollige antilichamen uit de bloedbaan In ernstige gevallen.
Chirurgische verwijdering van de milt, een splenectomie genoemd, is in sommige gevallen een optie, vooral voor patiënten die niet goed reageren op de behandeling. Aangezien het infectierisico de mensen die dit orgaan verwijderen, kan verhogen, is geïndiceerd voor de realisatie van vaccins zoals antipneumoccccica en antimeningocóccica. Meer informatie over verzorging en herstel na verwijdering van de milt.
Bovendien hangt de keuze van de behandeling af van het type auto-immune hemolytische anemie, de gepresenteerde symptomen en de ernst van de ziekte van elke persoon. De behandeltijd is veriável en in sommige gevallen kan men proberen om na ongeveer 6 maanden de geneesmiddelen te nemen om de respons te evalueren, afhankelijk van de oriëntatie van de hematoloog.
