Een abdominale hernia wordt gekenmerkt door een uitstulping van een deel van de buik uit het lichaam dat in het algemeen geen symptomen veroorzaakt, maar pijn, zwelling en roodheid kan veroorzaken op de plaats, vooral wanneer er sprake is van een opsluiting of verdraaiing van de organen die zich in de hernia bevinden .
Deze hernia kan verschijnen bij mensen van elke leeftijd door genetische verzwakking van de wand die de buik bedekt, of na wat inspanning, zoals hoesten of een te groot gewicht opheffen, en komt daarom vaker voor in de lies en de navel, of zelfs zelfs na een operatie op die locatie.
Behandeling voor de hernia van de buik wordt gedaan door een operatie om dat deel van het orgaan achter de buikspieren te vervangen. De operatie is eenvoudig zonder algemene anesthesie en meestal blijft de persoon slechts 1 dag in het ziekenhuis.
Belangrijkste symptomen
De aanwezigheid van een abdominale hernia wordt opgemerkt door de aanwezigheid van een zwelling of een knobbel in het buikgebied, vooral in het gebied boven de navel, in de navel en in de lies. Deze zwelling wordt gevormd wanneer de inhoud van de buik, meestal de darm, de spier van de buik kan overwinnen en een herniazak vormt.
Over het algemeen kan de inhoud van de herniale zak vrij in en uit gaan, zonder symptomen te veroorzaken of een lichte overlast veroorzaken. Wanneer echter de opening van de doorgang van de organen smaller wordt, is er de zogenaamde opgesloten of gewurgde hernia, die symptomen kan veroorzaken, zoals:
- Ernstige pijn op de plaats van de hernia of de buik;
- Zwelling en roodheid op de hernia-site;
- Misselijkheid en braken.
Deze aandoening is ernstig en moet zo snel mogelijk worden behandeld met een chirurgische ingreep, vanwege het risico van een tekort aan bloedcirculatie naar de organen, waarbij er een risico is van ontsteking, perforatie en infectie, hetgeen necrose is.
Operatie voor hernia in de buik
De belangrijkste behandeling voor hernia is een operatie, maar in sommige gevallen kunnen ze alleen achteruitgaan, zoals in het geval van kleine hernia's of hernia's bij de baby, vooral de navel.
De operatie wordt uitgevoerd in een chirurgisch centrum, met lokale of spinale anesthesie, en kan worden gedaan met de opening van de buik of door een videolaparoscopie, in een procedure die ongeveer 1 uur duurt. Zo worden de organen geduwd en opnieuw in de buik gebracht en wordt de opening gesloten met hechtdraad.
In sommige gevallen waar de buikspieren erg verzwakt zijn, kan het nodig zijn om een scherm te plaatsen om de bescherming te versterken.
Hoe is herstel
De postoperatieve periode van abdominale hernia-operaties gebeurt meestal met een snel herstel en binnen 1 tot 2 dagen is de patiënt ontslagen uit het ziekenhuis. De aanbevelingen zijn:
- Gebruik van pijnstillende analgetica of ontstekingsremmende geneesmiddelen voorgeschreven door een arts;
- Voer geen inspanningen uit zoals het rijden of het dragen van gewicht gedurende 7 tot 10 dagen;
- Keer terug naar het heroverwegingsoverleg met de chirurg in 7 dagen;
- Voer na 1 maand intensievere lichamelijke activiteiten uit, zoals sport.
Meestal wordt de hernia genezen met een operatie en daarom is er een zeer klein risico op herhaling.
Wat veroorzaakt abdominale hernia
De hernia treedt op als er sprake is van enige verzwakking van het buikweefsel, dat genetisch kan zijn, of dat kan ontstaan na een toename van de druk in de buik, zoals na inspanning, bijvoorbeeld door obesitas of zwangerschap.
De belangrijkste soorten buikhernia zijn:
- Inguinal, in de liesstreek, het meest voorkomende type. Leer hoe u een inguinale hernia kunt identificeren en behandelen;
- Epigastric, dat zich boven de navel bevindt, op de kruising tussen de spieren van de buik;
- Navelstreng, komt het meest voor bij baby's en valt in het algemeen achteruit zonder dat het in de eerste levensjaren moet worden geopereerd. Dit is wat ik moet doen als ik een navelstrenghernia heb gehad;
- Incisioneel, het gebeurt op de plaats van een oude operatie, vanwege de verzwakking van de plaats waar de hechtdraad werd gemaakt.
Om de hernia in de buik te diagnosticeren, kan de arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren dat de bariumzwelling evalueert, maar de bevestiging wordt gedaan door een echografisch onderzoek van de buik.
