De meest gebruikte behandelingen voor het behandelen van het Guillain-Barré-syndroom omvatten het gebruik van intraveneus immunoglobuline of het houden van therapeutische plasmaferesesessies, die, hoewel ze niet in staat zijn om de ziekte te genezen, symptomen helpen verlichten en herstel versnellen.
Deze behandelingen worden meestal gestart in de intensive care-eenheden wanneer de patiënt in het ziekenhuis wordt opgenomen en zijn gericht op het verminderen van de hoeveelheid antilichamen in het bloed, waardoor wordt voorkomen dat ze zenuwbeschadiging veroorzaken en de mate van ziekte-ontwikkeling verergeren.
Beide soorten behandeling hebben dezelfde effectiviteit bij het verlichten van symptomen en herstel van de patiënt, maar het gebruik van immunoglobuline is gemakkelijker uit te voeren en heeft minder bijwerkingen dan therapeutische plasmaferese.
1. Therapeutische plasmaferese
Plasmaferese is een soort behandeling waarbij bloed wordt gefilterd om overtollige stoffen die de ziekte kunnen veroorzaken te verwijderen. In het geval van het Guillain-Barre-syndroom wordt plasmaferese uitgevoerd met als doel het verwijderen van overtollige antilichamen die tegen het perifere zenuwstelsel werken en de symptomen van de ziekte veroorzaken.
Het gefilterde bloed wordt vervolgens teruggevoerd naar het lichaam, dat wordt gestimuleerd om gezonde antilichamen te produceren, waardoor de symptomen van de ziekte worden verlicht. Begrijp hoe plasmaferese wordt gedaan.
2. Therapeutisch immunoglobuline
De immunoglobulinebehandeling bestaat uit het rechtstreeks injecteren in de ader van gezonde antilichamen die werkt tegen de antilichamen die de ziekte veroorzaken. Op deze manier wordt behandeling met immunoglobuline effectief omdat het de vernietiging van antilichamen die tegen het zenuwstelsel werken bevordert, waardoor de symptomen worden verlicht.
3. Behandeling met fysiotherapie
Fysiotherapie is belangrijk bij het Guillain-Barré-syndroom omdat het het herstel van spier- en ademhalingsfuncties bevordert, waardoor de levenskwaliteit van het leven van de persoon wordt verbeterd. Het is belangrijk dat fysiotherapie gedurende lange perioden wordt gehandhaafd totdat de patiënt volledig is hersteld.
De opvolging van een fysiotherapeut met dagelijkse oefeningen met de patiënt is noodzakelijk om gewrichtsbeweging te stimuleren, bewegingsbereik van de gewrichten te verbeteren, spierkracht te behouden en ademhalings- en bloedsomloopcomplicaties te voorkomen. Omdat dat voor de meerderheid van de patiënten het belangrijkste doel is om terug te keren naar alleen te lopen.
Wanneer de patiënt in de ICU wordt opgenomen, kan deze worden verbonden met ademhalingsapparatuur en in dit geval is de fysiotherapeut ook belangrijk om de nodige oxygenatie te waarborgen, maar na ontslag uit het ziekenhuis kan de fysiotherapeutische behandeling gedurende 1 jaar of langer worden gehandhaafd, afhankelijk van de vooruitgang geboekt door de patiënt.
Belangrijkste complicaties van de behandeling
De behandeling moet worden voortgezet totdat de arts iets anders zegt, maar er kunnen enkele complicaties zijn die verband houden met de behandeling en die aan de arts moeten worden gemeld.
In het geval van behandeling met intraveneus immunoglobuline, bijvoorbeeld, zijn enkele van de veel voorkomende complicaties hoofdpijn, spierpijn, koude rillingen, koorts, misselijkheid, tremoren, overmatige vermoeidheid en braken. De meest ernstige complicaties, hoe moeilijk het ook is, zijn nierfalen, infarct en stolselvorming, bijvoorbeeld.
In het geval van plasmaferese kan er een daling van de bloeddruk zijn, veranderingen in de hartfrequentie, koorts, duizeligheid, verhoogde kans op infecties en verlaagde niveaus van calcium. Tot de ernstigste complicaties behoren bloeding, gegeneraliseerde infectie, stolselvorming en luchtophoping in de longmembranen, maar deze complicaties zijn moeilijker te realiseren.
Meestal worden deze complicaties behandeld met het gebruik van medicijnen, pijnstillers en anti-emetica om koorts te verlichten en de neiging tot braken. Het is bijvoorbeeld belangrijk om de arts op de hoogte te stellen van de symptomen die u voelt.
Tekenen van verbetering
Tekenen van verbetering van het syndroom van Guillain-Barré beginnen ongeveer 3 weken na het begin van de behandeling te verschijnen, maar de meeste patiënten krijgen pas na 6 maanden controle over hun bewegingen.
Tekenen van verslechtering
Tekenen van verslechtering van het Guillain-Barré-syndroom komen ongeveer 2 weken na het begin van de vroege symptomen van de ziekte voor en omvatten bijvoorbeeld ademhalingsmoeilijkheden, plotselinge veranderingen in bloeddruk en incontinentie, en treden op wanneer de behandeling niet op de manier wordt uitgevoerd. correct.
-o-que--como-identificar-e-o-que-fazer.jpg)
