Kinderen en adolescenten reageren verschillend op de diagnose kanker, afhankelijk van hun leeftijd, ontwikkeling en persoonlijkheid. Er zijn echter enkele gevoelens die vaak voorkomen bij kinderen van dezelfde leeftijd, dus er zijn ook enkele strategieën die ouders kunnen doen om hun kind te helpen omgaan met kanker.
Het verslaan van kanker is mogelijk, maar niet altijd wordt de komst van het nieuws op de beste manier ontvangen, naast de behandeling zijn er veel bijwerkingen aan verbonden. Er zijn echter enkele strategieën die u kunnen helpen deze delicate fase op een zachtere en comfortabelere manier te overwinnen.
Kinderen tot 6 jaar oud
Hoe voel je je?
Kinderen op deze leeftijd zijn bang om gescheiden te worden van hun ouders en zijn bang en boos dat ze pijnlijke medische procedures moeten ondergaan, met aanvallen van woede, schreeuwen, slaan of bijten. Bovendien kunnen ze nachtmerries hebben, terugkeren naar oud gedrag zoals bedplassen of duimzuigen en weigeren om mee te werken, bestellingen weigeren of omgaan met andere mensen.
Wat te doen?
- Rust, knuffel, knuffel, zing, speel een liedje voor het kind of leid af met speelgoed;
- Blijf altijd bij het kind tijdens medische tests of procedures;
- Laat het favoriete knuffeldier, de deken of het speelgoed van het kind in de slaapkamer liggen;
- Creëer een vrolijke, kleurrijke ziekenhuiskamer met goede verlichting, met de persoonlijke voorwerpen en tekeningen van het kind die door haar zijn gemaakt;
- Het gebruikelijke schema van het kind handhaven, zoals slaap- en maaltijdtijden;
- Neem de tijd om met het kind te spelen, te spelen of een activiteit te doen;
- Een telefoon, computer of ander middel gebruiken voor het kind om een ouder te zien en horen die niet bij hen kan zijn;
- Geef heel eenvoudige uitleg over wat er gebeurt, zelfs als je verdrietig bent of huilt als: "Ik voel me vandaag een beetje verdrietig en moe en huilen helpt me om beter te worden";
- Leer het kind zijn of haar gevoelens op een gezonde manier uit te drukken, zoals tekenen, praten of een kussen raken in plaats van bijten, gillen, slaan of schoppen;
- Beloon goed kindgedrag als het samenwerkt met medische onderzoeken of procedures, een ijsje geven, bijvoorbeeld als dit mogelijk is.
Kinderen van 6 tot 12 jaar oud
Hoe voel je je?
Kinderen op deze leeftijd zijn misschien boos dat ze hun school moeten overslaan en hun vrienden en klasgenoten niet op school mogen zien die zich schuldig maken aan het feit dat ze denken dat ze de kanker hebben veroorzaakt en bang zijn kanker te krijgen. Kinderen tussen 6 en 12 jaar kunnen ook boos en verdrietig zijn omdat ze ziek zijn geworden en hun leven is veranderd.
Wat te doen?
- Leg de diagnose en het behandelplan op een eenvoudige manier uit voor het kind om het te begrijpen;
- Beantwoord alle vragen van het kind oprecht en eenvoudig. Bijvoorbeeld als het kind vraagt: "Zal ik beter worden?" antwoord eerlijk: "Ik weet het niet, maar de artsen zullen alles doen wat mogelijk is";
- Sta erop en versterk het idee dat het kind geen kanker heeft veroorzaakt;
- Leer het kind dat ze het recht heeft om verdrietig of boos te zijn, maar dat ze er met haar ouders over moet praten;
- Deel met de leraar en klasgenoten wat er met het kind gebeurt, moedig het kind aan om dit ook te doen;
- Organiseer dagelijkse activiteiten van schrijven, tekenen, schilderen, collage of lichaamsbeweging;
- Help het kind om contact te leggen met broers en zussen, vrienden en schoolvrienden door middel van bezoeken, kaarten, telefoontjes, sms-berichten, videogames, sociale netwerken of e-mail;
- Ontwikkel een plan voor het kind om contact op te nemen met de school, lessen bij te wonen via de computer, toegang te hebben tot het onderwerp en bijvoorbeeld huiswerk;
- Moedig het kind aan andere kinderen met dezelfde ziekte te ontmoeten.
Tieners van 13 tot 18 jaar oud
Hoe voel je je?
Tieners voelen zich boos dat ze school moeten missen en niet meer bij hun vrienden moeten zijn, en het gevoel hebben dat ze geen vrijheid of onafhankelijkheid hebben en dat ze de steun van hun vrienden of leraren nodig hebben, wat niet altijd aanwezig is. Tieners kunnen ook spelen met kanker hebben of proberen positief te denken en op andere momenten in opstand komen tegen ouders, artsen en behandelingen.
Wat te doen?
- Bied comfort en empathie, en gebruik humor om met frustratie om te gaan;
- Neem de adolescent op in alle discussies over de diagnose of het behandelplan;
- Moedig de adolescent aan om de dokters vragen te stellen;
- Sta erop en versterk het idee dat de adolescent geen kanker veroorzaakte;
- Laat de tiener alleen met de gezondheidswerkers praten;
- Moedig tieners aan om nieuws over hun ziekte te delen met vrienden en contact met hen te houden;
- Moedig de tiener aan om een dagboek te schrijven zodat hij zijn gevoelens kan uiten;
- Organiseer bezoeken van vrienden en plan samen activiteiten, indien mogelijk;
- Ontwikkel een plan voor de tiener om contact te houden met de school, lessen bij te wonen via de computer, toegang te hebben tot het onderwerp en bijvoorbeeld huiswerk;
- Help de tiener om in contact te komen met andere tieners met dezelfde ziekte.
Ouders lijden ook met hun kinderen aan deze diagnose en daarom moeten ze goed voor hun eigen gezondheid zorgen als ze goed voor hen zorgen. Angst, onzekerheid, schuldgevoel en woede kunnen worden verzacht met de hulp van een psycholoog, maar de steun van het gezin is ook belangrijk om de strijdkrachten te vernieuwen. Daarom wordt aanbevolen dat ouders tijdens de week momenten scheiden om te rusten en om over deze en andere onderwerpen te praten.
