Het korte vagina-syndroom is een aangeboren afwijking waarbij het meisje wordt geboren met een kleiner en smaller vaginaal kanaal dan normaal, wat tijdens de kindertijd geen ongemak veroorzaakt maar pijn kan veroorzaken tijdens de adolescentie, vooral wanneer het begint seksueel contact.
De mate van deze misvorming kan van geval tot geval variëren en daarom zijn er meisjes die misschien niet eens een vaginaal kanaal hebben, en zelfs meer pijn veroorzaken als de menstruatie optreedt, omdat de resten die door de baarmoeder worden vrijgegeven het lichaam niet kunnen verlaten. Begrijp beter wat er gebeurt als het meisje geen vagina heeft en hoe het wordt behandeld.
Daarom moet elk geval van een korte vagina worden beoordeeld door een gynaecoloog, om de mate te bepalen en de meest geschikte behandeling te starten, bijvoorbeeld van oefeningen met speciale medische hulpmiddelen tot een operatie.
Belangrijkste kenmerken
Het belangrijkste kenmerk van het korte vagina syndroom is de aanwezigheid van een vaginaal kanaal dat kleiner is dan dat van de meeste vrouwen, en de vagina is vaak slechts 1 of 2 cm groot in plaats van 6 tot 12 cm, wat normaal is .
Ook, afhankelijk van de grootte van de vagina, kan de vrouw nog steeds symptomen hebben zoals:
- Ontbreken van eerste menstruatie;
- Intense pijn tijdens intiem contact;
- Ongemak bij het gebruik van tampons;
Veel meisjes kunnen zelfs een depressie ontwikkelen, vooral als ze niet in staat zijn om seks te hebben of hun eerste menstruatieperiode hebben en zich niet bewust zijn van de aanwezigheid van deze misvorming.
Dus, wanneer er ongemak is bij intiem contact of grote veranderingen in het verwachte menstruatiepatroon, is het belangrijk om een gynaecoloog te raadplegen, aangezien in de meeste gevallen het korte vagina-syndroom alleen wordt geïdentificeerd met een lichamelijk onderzoek door de arts.
Hoe is de behandeling gedaan?
Een groot deel van de gevallen van korte vagina kan worden behandeld zonder de noodzaak van een operatie. Dit komt omdat de vaginale weefsels meestal vrij elastisch zijn en daarom geleidelijk kunnen worden verwijd met speciale apparaten die variëren in grootte en bekend staan als de vaginale dilators van Frank.
De dilators moeten ongeveer 30 minuten per dag in de vagina worden ingebracht en moeten elke dag in de vroege behandelingsperioden worden gebruikt. Dan, met vaginale kanaalvergroting, kunnen deze apparaten slechts 2 tot 3 keer per week worden gebruikt, of volgens de richtlijnen van de gynaecoloog.
Chirurgie wordt meestal alleen gebruikt wanneer de apparaten geen verandering in de grootte van de vagina veroorzaken of wanneer de vaginale misvorming zeer ernstig is en de totale afwezigheid van het vaginale kanaal veroorzaakt.
