De varus-knie is een aandoening waarbij de knieën wegblijven, zelfs wanneer de persoon de ene enkel op de andere kan leunen. Dit gebeurt meestal omdat het scheenbeen niet goed is uitgelijnd met het femur, waardoor de beenlijn anders wordt gevormd. Het is ook bekend als varo geno of "cowboybenen".
Op deze manier is de varusknie precies het tegenovergestelde van de valgusknie, waarbij de benen naar binnen worden gedraaid en de knieën altijd in contact zijn, zelfs wanneer de persoon probeert de benen uit elkaar te bewegen. Meer informatie over de valgusknie en hoe deze is gecorrigeerd.
Behandeling voor de varusknie, die vaker voorkomt bij mannen, is afhankelijk van de oorzaak, dus het is erg belangrijk om een orthopedist te raadplegen om de mate van de verandering te beoordelen, het probleem dat aan de oorsprong ligt, en dus te beslissen welke de beste behandelingsoptie is.
Examens om de varusknie te identificeren
In overleg met de specialist kan men de vorming van de varus-knie observeren, maar om de ernst ervan te kennen, is het gebruikelijk dat de orthopedist examens vraagt zoals:
- Röntgenfoto van de benen, staand;
- Röntgenfoto van de voorste en de zijste knieën;
Minder gebruikelijk zijn computertomografie (CT), nucleaire magnetische resonantie (NMR) -onderzoeken.
Bloedonderzoek kan worden aangevraagd als er een vermoeden bestaat van een ziekte.
Welke behandelingsopties zijn beschikbaar
Behandeling om de knieën van elkaar te scheiden kan worden aangegeven als:
- Als de persoon de ziekte van Blount heeft: een operatie wordt aangegeven vanaf graad III van de ziekte;
- Als de persoon pijn in de benen of knieën heeft;
- Als het moeilijk is om te lopen of hard te oefenen;
- Als de patella niet goed is uitgelijnd in het midden van de knie;
- Als er instabiliteit in de knie is als gevolg van slappe ligamenten;
- Als er bezorgdheid is over de fysieke verschijning.
Omdat er verschillende oorzaken zijn voor de ontwikkeling van de varusknie, kan de behandeling van persoon tot persoon verschillen. Het belangrijkste is dus altijd om een orthopedist te raadplegen om niet alleen de diagnose te bevestigen, maar ook de oorzaak van het probleem te identificeren en de meest geschikte behandeling te starten. Enkele van de meest gebruikte behandelingsopties zijn:
- Suppletie van calcium en vitamine D : wordt voornamelijk gebruikt in gevallen van gebrek aan deze voedingsstoffen in het lichaam om de botten te versterken, zoals in gevallen van rachitis;
- Spierversterkende oefeningen : moet worden gedaan met een fysiotherapeut om de beenspieren sterker te maken en te helpen bij de uitlijning van de benen;
- Chirurgie : het wordt gebruikt in de meest geavanceerde gevallen, wanneer de andere technieken geen verandering in de uitlijning van de benen veroorzaken
Chirurgie helpt meestal om de vorm van de botten aan te passen om de druk op het gewricht te verminderen en re-alignment van het scheenbeen met het femur mogelijk te maken. Omdat het een zeer invasieve techniek is, kan het herstel behoorlijk tijdrovend zijn, het kan tot 8 maanden duren voordat het dagelijks kan worden hervat.
Voorbeelden van oefeningen voor varusknieën
Oefeningen om de varusknie te helpen corrigeren, moeten altijd worden begeleid door een fysiotherapeut na fysieke beoordeling, omdat er een toename van de kracht van de spieren van de binnenkant van de dij is, het femur is ontvoerd en de tibia buitensporig afgerond. In de meeste gevallen is het dus noodzakelijk om de spieren van het laterale deel van de dij, de achterkant van het been en de bilspier te versterken. Daarom kunnen sommige van de oefeningen zijn:
1. Oefening om de zijkant van de dij te versterken
Een geweldige oefening om de laterale dijspieren sterker te maken en ook de middelste gluteus moet op de zijkant liggen en de voet achter de knie van het andere been plaatsen. De beweging die moet worden uitgevoerd, is vergelijkbaar met het openen van een schaal, en dus moeten de knieën worden geopend en gesloten zoals wordt weergegeven in de afbeelding.
2. Oefening om de gluteus te versterken
In het geval van een varusknie is het ook erg belangrijk om de gluteus maximus te versterken en hiervoor bestaat een goede oefening uit het krijgen van 4 steunen op de vloer en vervolgens een van de benen naar het plafond te brengen. Deze beweging moet langzaam worden uitgevoerd en tussen 8 en 10 keer worden herhaald, voor 3 sets, met elk been.
3. Oefening om de achterkant van het been te versterken
Een van de beste manieren om de spieren van de achterkant van het been te versterken, is door een scheenbeschermer te gebruiken om deze oefening uit te voeren, maar het is ook mogelijk om een bepaald soort gewicht in het enkelgebied te houden, zoals een bonenpakket, bijvoorbeeld.
Om de oefening te doen, moet men gaan staan en een hand op de muur steunen, of in een stoel, en dan, met de knieën samen, het been buigen zonder de knieën te scheiden. Deze oefening moet 8 tot 10 keer met elke etappe worden gedaan, voor 3 sets.
Wat zijn de mogelijke oorzaken van de varusknie
De varusknie is heel gebruikelijk bij jonge kinderen en is al snel zichtbaar na de geboorte, omdat het een fysiologische aandoening is die zich gewoonlijk corrigeert tot 2 jaar zonder behandeling. Soms kan het worden gehandhaafd tot de leeftijd van 8, zonder dat een specifieke behandeling nodig is, hoewel het in dit stadium moet worden geëvalueerd door de kinderarts, orthopedist en fysiotherapeut.
Andere mogelijke oorzaken zijn:
- Veranderingen in de geboorte die door de jaren heen aanhouden;
- Sterke knieklappen;
- Infecties in botten;
- Botentumor;
- Ziekten zoals rachitis, achondroplasie, Paget of Blount.
Meestal wordt de varusknie tot 10 jaar oud geïdentificeerd, maar het kan ook bij volwassenen voorkomen door bijvoorbeeld gewrichtsaandoeningen zoals artrose. Vaak is het zo dat wanneer de varusknie tot 2 jaar oud is, het mogelijk is dat de correctie van de misvorming van nature de ontwikkeling van de botten verstoort, zonder dat er een specifieke behandeling nodig is.
Welke andere symptomen kunnen optreden
Naast de zichtbare misvorming van de benen, kunnen sommige mensen pijn ervaren tijdens het lopen, vooral in de binnenste knie. Deze symptomen zijn zeldzamer bij kinderen, omdat de gewrichten zich aanpassen aan de wijziging en geen pijn veroorzaken.
