Cardiale amyloïdose, ook bekend als hard hartsyndroom, is een zeldzame, zeer ernstige ziekte die de hartspier aantast als gevolg van de opeenhoping van eiwitten die amyloïde op de hartwanden worden genoemd.
Deze ziekte komt vaker voor bij mannen ouder dan 40 jaar en veroorzaakt tekenen van hartfalen, zoals gemakkelijke vermoeidheid en moeite met traplopen of het uitvoeren van kleine inspanningen.
Eiwitaccumulatie kan alleen plaatsvinden in het atriale septum, omdat het vaker voorkomt bij ouderen of in de ventrikels en hartfalen kan veroorzaken.
symptomen
Symptomen van cardiale amyloïdose kunnen zijn:
- Intense drang om 's nachts te plassen;
- Uitbreiding van de aderen van de nek, wetenschappelijk genaamd jugular stasis;
- Hartkloppingen;
- Ophoping van vocht in de longen;
- Leververgroting;
- Lage druk bij het optillen van een stoel, bijvoorbeeld;
- vermoeidheid;
- Aanhoudende droge hoest;
- Gewichtsverlies zonder duidelijke oorzaak, geen dieet of toename van lichaamsbeweging;
- Intolerantie voor fysieke inspanning;
- Flauwvallen;
- Kortademigheid;
- Gezwollen benen;
- Gezwollen buik.
Amyloidase in het hart wordt gekenmerkt door een teveel aan eiwitten in de hartspier en kan worden veroorzaakt door een multipel myeloom, een familiale afkomst hebben of ontstaan bij het ouder worden.
Hoe te weten of het hart Amyloïdose is
Bij een eerste bezoek bestaat er meestal geen verdenking van deze ziekte, dus het is gebruikelijk dat artsen meerdere tests bestellen om andere ziekten te ontdekken voordat ze tot de diagnose van cardiale amyloïdose komen.
De diagnose wordt gesteld door het observeren van symptomen en door onderzoeken aangevraagd door de cardioloog, zoals elektrocardiogram, echocardiogram en magnetische resonantie beeldvorming, die cardiale aritmieën, veranderingen in de hartfuncties en storingen in de elektrische geleiding van het hart kunnen detecteren, maar de diagnose van cardiale amyloïdose. kan alleen worden bewezen door een biopsie van het hartweefsel.
Deze diagnose kan worden bereikt als de ventriculaire wanddikte groter is dan 12 mm en als de persoon geen hoge bloeddruk vertoont, maar een van de volgende kenmerken heeft: atriale dilatatie, pericardiale effusie of hartfalen.
behandeling
Voor de behandeling kunnen diuretische en vasodilaterende geneesmiddelen worden gebruikt die de symptomen van de ziekte verbeteren. Het gebruik van pacemakers en automatische defibrillatoren kan worden gebruikt als alternatief voor de bestrijding van de ziekte en in de ernstigste gevallen is harttransplantatie de meest aangewezen behandeling. Bekijk de risico's en herstel van een harttransplantatie door hier te klikken.
Afhankelijk van de ernst van de ziekte, kunnen anticoagulantia worden gebruikt om te voorkomen dat zich klonters in het hart vormen, waardoor de kans op beroertes kleiner wordt. Chemotherapie kan worden gebruikt als de oorzaak van cardiale amyloïdose multipel myeloom is
De persoon moet zout vermijden, diuretisch voedsel verkiezen en inspanningen vermijden om het hart te redden. Het gezin moet ook voorkomen dat slecht nieuws wordt gegeven, omdat intense emoties kunnen leiden tot belangrijke hartveranderingen die kunnen leiden tot een hartaanval.
Zie alle soorten en symptomen veroorzaakt door Amyloïdose.
Mogelijke complicaties van cardiale amyloïdose
Complicaties gerelateerd aan cardiale amyloïdose omvatten ernstige hartveranderingen zoals cardiale geleidingsstoornis, restrictieve cardiomyopathie, lage hartproductie en geïsoleerde atriale beschadiging.
Cardiale amyloïdose is een progressieve ziekte met een zeer slechte prognose. Familiale type cardiale amyloïdose heeft een meer conservatieve prognose en kan leiden tot een plotselinge dood. De seniele vorm die zich ontwikkelt met het vorderen van de leeftijd kan resulteren in ernstige restrictieve cardiomyopathie, met een hoog risico op overlijden of kan alleen resulteren in geïsoleerde atriale betrokkenheid, leidend tot aritmie zoals atriale fibrillatie.
