Intra-uteriene infectie bij de baby veroorzaakt in veel gevallen symptomen bij de baby tijdens de bevalling of in de eerste paar uur daarna, zoals ademhalingsproblemen, apathie en koorts, bijvoorbeeld.
Deze infecties, die bekend staan als aangeboren infecties, zoals rubella, hepatitis of toxoplasmose, kunnen de baby ernstig treffen en vertragingen in de ontwikkeling veroorzaken en moeten daarom in de meeste gevallen vroegtijdig worden opgespoord door het gebruik van antibiotica.
Belangrijkste symptomen van infectie bij de baby
Een baby of baby tot 1 maand oud die een intra-uteriene infectie heeft ontwikkeld, heeft symptomen zoals:
- Moeilijkheden met ademhalen;
- Huid en lippen paarsachtig en in sommige gevallen gelige huid;
- Weinig zuigkracht;
- Apathie en langzame bewegingen;
- koorts;
- Lage temperatuur;
- Braken en diarree.
In veel gevallen veroorzaakt de ziekte geen symptomen en later is de baby ontwikkelingsachterstand en zijn de belangrijkste oorzaken infecties van de zwangere vrouw, zoals rodehond, HIV-virus, hepatitis B of toxoplasmose, bijvoorbeeld.
Gevolgen van een intra-uteriene infectie bij de baby
Deze infecties kunnen ernstige problemen veroorzaken, zoals abortus, een dode baby bij de geboorte, ontwikkelingsstoornissen, prematuriteit of zelfs de ontwikkeling van ernstige gevolgen tijdens de groei.
Oorzaken van intra-uteriene infectie
Over het algemeen wordt de intra-uteriene infectie die de baby treft veroorzaakt door langdurige arbeid, omdat de bacteriën in het vaginale kanaal naar de baarmoeder stijgen en de baby bereiken die zijn immuunsysteem nog steeds onderontwikkeld en gemakkelijk besmet heeft.
Bovendien kan intra-uteriene infectie ook plaatsvinden via de placenta, zoals bijvoorbeeld gebeurt wanneer de niet-immune vrouw besmette voedingsmiddelen zoals toxoplasmose consumeert, bijvoorbeeld.
Behandeling voor intra-uteriene infectie
Voor de behandeling van de infectie is in de meeste gevallen de bevalling per keizersnede uitgevoerd, zijn diagnostische tests op de baby uitgevoerd als bloedtest en zijn medicijnen direct in de ader toegediend als antibiotica.
