Vetembolie is de obstructie van bloedvaten door vetdruppels die meestal optreedt na fracturen van lange botten, zoals botten van de benen, dijen of heupen, maar die ook kunnen optreden in de postoperatieve periode van orthopedische operaties of procedures zoals liposuctie, bijvoorbeeld.
Vetdruppeltjes kunnen zich door de aderen en slagaders van het lichaam verspreiden, worden door de bloedbaan gedragen en kunnen gevarieerde plaatsen en organen van het lichaam bereiken. Doorgaans veroorzaakt de embolus alleen ernstige schade als deze in grote hoeveelheden optreedt. Als dit gebeurt, zijn de meest getroffen organen:
- Longen : zijn de belangrijkste organen aangetast, kunnen kortademigheid en lage oxygenatie van het bloed zijn, een situatie die pulmonaire trombo-embolie wordt genoemd. Meer informatie krijgen over hoe het gebeurt en andere oorzaken van longembolie;
- Hersenen : wanneer ze worden beïnvloed, veroorzaken ze typische veranderingen van beroertes, zoals krachtverlies, verandering van de loop, veranderingen in het gezichtsvermogen en moeilijkheid in de spraak, bijvoorbeeld;
- Huid : een ontsteking treedt op, veroorzaakt rode laesies en neiging tot bloeden.
Andere organen zoals nieren, netvliezen, milt of lever kunnen echter ook worden aangetast en hun functie aangetast.
Voornaamste oorzaken
Vetembolie kan worden veroorzaakt door situaties zoals:
- Fractuur van botten, zoals dijbeen, tibia en bekken, na een auto-ongeluk of vallen;
- Orthopedische operaties, zoals knie- of heupartroplastiek;
- Plastische chirurgie, zoals liposuctie of vetvullingen.
Vetembolie kan ook gebeuren zonder een duidelijke reden, spontaan, wat zeldzamer is. Sommige van de mensen die het meeste risico lopen, zijn dragers van gegeneraliseerde infecties, mensen met sikkelcelanemieën, pancreatitis, diabetes, hepatische steatosis, langdurig gebruik van corticosteroïden of met uitgebreide brandwonden.
Mogelijke symptomen
Vetembolus bereikt in het algemeen kleine bloedvaten in de bloedsomloop, dus het veroorzaakt niet altijd symptomen behalve wanneer er een massieve embolie optreedt, dat wil zeggen wanneer het veel bloedvaten bereikt die de bloedsomloop en het functioneren van organen aantasten. Enkele van de symptomen die kunnen optreden zijn: kortademigheid, hoofdpijn, visie of spraakveranderingen, zwakte, slaperigheid, verlies van bewustzijn en coma en huidlaesies.
De diagnose van embolie wordt gesteld door de klinische evaluatie van de arts, en sommige tests kunnen helpen om gebieden van orgaanschade aan te tonen door gebrek aan bloedstroom, zoals MRI.
Wanneer het vetembolismesyndroom plaatsvindt
Dikke embolie kan Fat Embolism Syndrome worden genoemd wanneer het ernstig is en gelijktijdig de longen, hersenen, bloedstolling en huid treft, waardoor een ernstig beeld ontstaat dat ademhalingsmoeilijkheden, hersenveranderingen en rode huidlaesies omvat., die op ontsteking en neiging tot bloeden wijzen.
Slechts ongeveer 1% van de gevallen van vette embolie ontwikkelen dit syndroom, dat zo ernstig is omdat het, naast bloedvatobstructie door vetdruppeltjes, ook chemische reacties in de bloedsomloop veroorzaakt die een intense ontstekingsreactie in het lichaam veroorzaken.
Hoe is de behandeling gedaan?
Hoewel er geen specifieke behandeling is om de embolus vettig te genezen, zijn er maatregelen die door de arts worden gebruikt om de symptomen te beheersen en het herstel te vergemakkelijken. In sommige gevallen kan deze monitoring worden uitgevoerd in een ICU-omgeving, totdat er verbetering en stabilisatie van het klinische beeld is.
Sommige opties die de arts gebruikt, zijn onder meer het gebruik van een katheter of zuurstofmasker, naast het continu bewaken van vitale functies. Indien nodig kan hydratatie in serum worden uitgevoerd, evenals geneesmiddelen die worden gebruikt om de bloeddruk te reguleren.
Bovendien kunnen sommige artsen proberen corticosteroïden te gebruiken als een poging om de ontstekingsreactie van de ziekte te verminderen.
