Enterovirussen komen overeen met een geslacht van virussen die als belangrijkste replicatiemiddel het maagdarmkanaal hebben, en die bijvoorbeeld symptomen zoals koorts, braken en keelpijn veroorzaken. Ziekten veroorzaakt door enterovirussen zijn zeer infectieus en komen het meest voor bij kinderen, aangezien volwassenen het meest ontwikkelde immuunsysteem hebben en beter reageren op infecties.
Het belangrijkste enterovirus is poliovirus, het virus dat poliomyelitis veroorzaakt en dat, wanneer het het zenuwstelsel bereikt, kan resulteren in verlamming van ledematen en verminderde motorische coördinatie, bijvoorbeeld. Meer informatie over polio.
De overdracht van het virus vindt voornamelijk plaats door de inname van voedsel of water dat besmet is door het virus of door contact met mensen of objecten die ook besmet zijn. De beste manier om infecties te voorkomen, is bijvoorbeeld het verbeteren van hygiënische gewoonten. Hier leest u hoe u infectieziekten kunt voorkomen.
Belangrijkste symptomen en ziekten veroorzaakt door enterovirussen
De symptomen van enterovirusinfectie hangen af van het type virus en de veroorzaakte ziekte, maar omvatten meestal hoofdpijn, koorts, braken en, in sommige gevallen, keelpijn, huidzweren en zweren in de mond, bijvoorbeeld. Hoewel het vaker voorkomt bij kinderen, kunnen volwassenen ook een enterovirusinfectie hebben, maar ze zijn meestal asymptomatisch vanwege de verbeterde werking van het immuunsysteem. Zie hoe het immuunsysteem werkt.
Enterovirussen kunnen verschillende organen bereiken, waarbij de symptomen en de ernst van de ziekte afhankelijk zijn van het aangetaste orgaan. De belangrijkste ziekten veroorzaakt door enterovirussen zijn dus:
- Poliomyelitis: Poliomyelitis, ook kinderverlamming genoemd, wordt veroorzaakt door poliovirus, een type enterovirus dat het zenuwstelsel kan bereiken en ledemaatverlamming, verminderde motorische coördinatie, gewrichtspijn en spieratrofie kan veroorzaken, bijvoorbeeld. Ken de belangrijkste gevolgen van poliomyelitis;
- Hand-voet-mond-syndroom: deze ziekte is zeer besmettelijk en wordt veroorzaakt door Coxsackie-enterovirus dat naast koorts, diarree en braken, het verschijnen van blaren op de handen en voeten en aften in de mond veroorzaakt. Leer hoe je Hand-Mond-Mond-Syndroom kunt identificeren;
- Herpangina: Herpangina kan worden veroorzaakt door Coxsackie-enterovirus en Herpes simplex- virus en wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van wonden binnen en buiten de mond, evenals rode en geïrriteerde keel. Hier leest u hoe u herpangina kunt identificeren en behandelen;
- Virale meningitis: dit type meningitis treedt op wanneer het enterovirus het zenuwstelsel bereikt en ontsteking van de hersenvliezen veroorzaakt, wat de membranen zijn langs de hersenen en het ruggenmerg, wat leidt tot symptomen zoals koorts, hoofdpijn, stijve nek en verhoogde gevoeligheid aan het licht brengen. Leer hoe je virale meningitis kunt voorkomen;
- Encefalitis: bij virale encefalitis veroorzaakt enterovirus ontsteking in de hersenen en moet het snel worden behandeld, zodat mogelijke complicaties, zoals spierverlamming, visuele stoornissen en spraak- of gehoorproblemen, kunnen worden vermeden. Begrijpen wat is en hoe encefalitis te behandelen;
- Hemorragische conjunctivitis: in het geval van virale conjunctivitis komt het enterovirus in direct contact met het slijmvlies van het oog, veroorzaakt ontsteking van de ogen en kleine bloedingen, waardoor het oog rood wordt. Meer informatie over virale conjunctivitis.
De overdracht van het enterovirus vindt voornamelijk plaats door consumptie of contact met verontreinigde materialen en de fecaal-orale route is de belangrijkste infectieroute. Verontreiniging treedt op wanneer het enterovirus wordt ingeslikt, waarbij het spijsverteringskanaal de belangrijkste plaats is voor vermenigvuldiging van dit virus, vandaar de naam enterovirus.
Naast fecaal-orale overdracht, kan het virus ook worden overgedragen via druppels gedispergeerd in de lucht, omdat enterovirus ook laesies in de keel kan veroorzaken, wat minder frequent is.
Hoe te behandelen
De behandeling van enterovirusinfecties is meestal gericht op het verlichten van symptomen, omdat er geen specifieke behandeling bestaat voor de meeste infecties die door dit type virus worden veroorzaakt. Gewoonlijk verdwijnen de symptomen van de infectie na een tijdje vanzelf, maar wanneer het enterovirus de bloedbaan of het zenuwstelsel bereikt, kan het dodelijk zijn en moet het worden behandeld volgens het advies van uw arts.
In geval van betrokkenheid van het zenuwstelsel, kan de arts het toedienen van bijvoorbeeld immunoglobuline in de ader aanraden, zodat het lichaam de infectie gemakkelijker kan bestrijden. Sommige geneesmiddelen om enterovirusinfecties te bestrijden bevinden zich in de testfase en zijn nog niet gereguleerd en vrijgegeven voor gebruik.
Momenteel is er alleen een vaccin tegen het enterovirus dat verantwoordelijk is voor poliomyelitis, het poliovirus, en het vaccin moet worden toegediend in 5 doses, waarvan de eerste op 2 maanden oud is. In het geval van andere soorten enterovirus, is het belangrijk om hygiënemaatregelen te treffen en toegang te krijgen tot betere hygiënische omstandigheden om de verontreiniging van voor consumptie of andere doeleinden gebruikt water te voorkomen, aangezien de hoofdroute voor het overbrengen van deze virussen fecaal is. orale. Zien wanneer u het poliovaccin moet innemen.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
De initiële diagnose van enterovirusinfectie wordt door de arts gesteld op basis van de klinische manifestaties die door de patiënt zijn beschreven en laboratoriumtests zijn nodig om de infectie te bevestigen. De laboratoriumdiagnose van enterovirusinfectie wordt gemaakt door middel van moleculaire testen, voornamelijk polymerase kettingreactie, ook wel PCR genoemd, waarbij het type virus en de concentratie ervan in het organisme wordt geïdentificeerd. Meer informatie over moleculaire diagnostiek.
Virusidentificatie kan ook worden gemaakt door dit virus in specifieke kweekmedia te isoleren, zodat de replicatiekarakteristieken worden geverifieerd. Dit virus kan worden geïsoleerd uit verschillende biologische materialen, zoals uitwerpselen, CSF, keel en bloedafscheiding, bijvoorbeeld, afhankelijk van de symptomen die door de persoon zijn beschreven. In de feces kan het enterovirus tot 6 weken na infectie worden gedetecteerd en kan het worden gedetecteerd in de keel tussen 3 en 7 dagen na het begin van de infectie.
Serologische tests kunnen ook nodig zijn om de reactie van het immuunsysteem op infectie te controleren, maar dit type test wordt niet algemeen gebruikt om enterovirusinfecties te diagnosticeren.