Het Vogt-Koyanagi-Harada-syndroom is een zeldzame ziekte die weefsels aantast die melanocyten bevatten, zoals de ogen, het centrale zenuwstelsel, het oor en de huid, en die een ontsteking in het netvlies van het oog veroorzaakt, vaak geassocieerd met dermatologische en gehoorproblemen.
Dit syndroom komt vooral voor bij jongvolwassenen tussen de 20 en 40 jaar, waarbij vrouwen het meest worden getroffen. De behandeling bestaat uit de toediening van corticosteroïden en immunomodulatoren.
Wat veroorzaakt
De oorzaak van de ziekte is nog niet bekend, maar er wordt aangenomen dat het een auto-immuunziekte is, waarbij er agressie is op het oppervlak van de melanocyten, wat een ontstekingsreactie bevordert met een overwicht van T-lymfocyten.
Mogelijke symptomen
De symptomen van dit syndroom zijn afhankelijk van het stadium waarin u zich bevindt:
Prodromale fase
In dit stadium treden systemische symptomen op die lijken op griepachtige symptomen, vergezeld van neurologische symptomen die slechts een paar dagen aanhouden. De meest voorkomende symptomen zijn koorts, hoofdpijn, meningisme, misselijkheid, duizeligheid, pijn rond de ogen, oorsuizen, gegeneraliseerde spierzwakte, gedeeltelijke verlamming aan één kant van het lichaam, moeite om woorden correct te verwoorden of taal waar te nemen, fotofobie, tranen, huid en overgevoeligheid van de hoofdhuid.
Uveïtis stadium
In dit stadium overheersen oculaire manifestaties, zoals ontsteking van het netvlies, verminderd zicht en uiteindelijk loslaten van het netvlies. Sommige mensen kunnen ook gehoorsymptomen ervaren zoals tinnitus, pijn en ongemak in de oren.
Chronische fase
In dit stadium manifesteren zich oculaire en dermatologische symptomen, zoals vitiligo, depigmentatie van de wimpers, wenkbrauwen, die maanden tot jaren kunnen aanhouden. Vitiligo heeft de neiging symmetrisch te zijn verdeeld over het hoofd, het gezicht en de romp en kan permanent zijn.
Herhalingsfase
In dit stadium kunnen mensen chronische ontsteking van het netvlies, staar, glaucoom, choroïdale neovascularisatie en subretinale fibrose ontwikkelen.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
De behandeling bestaat uit de toediening van hoge doses corticosteroïden zoals prednison of prednisolon, vooral in de acute fase van de ziekte, gedurende ten minste 6 maanden. Deze behandeling kan resistentie en leverdisfunctie veroorzaken en in deze gevallen is het mogelijk om te kiezen voor het gebruik van betamethason of dexamethason.
Bij mensen bij wie de bijwerkingen van corticosteroïden hun gebruik in minimaal effectieve doses onhoudbaar maken, kunnen immunomodulatoren zoals cyclosporine A, methotrexaat, azathioprine, tacrolimus of adalimumab worden gebruikt, die met goede resultaten zijn gebruikt.
In geval van resistentie tegen corticosteroïden en bij mensen die ook niet reageren op immunomodulerende therapie, kan intraveneuze immunoglobuline worden gebruikt.
Hielp deze informatie u?
Ja nee
Jouw mening is belangrijk! Schrijf hier hoe we onze tekst kunnen verbeteren:
Nog vragen? Klik hier om te worden beantwoord.
E-mail waarop u een antwoord wilt ontvangen:
Controleer de bevestigingsmail die we u hebben gestuurd.
Uw naam:
Reden van bezoek:
--- Kies uw reden --- Ziekte Leef beter Een andere persoon helpen Kennis opdoen
Bent u een gezondheidswerker?
NeeArtsFarmaceutischVerpleegsterVoedingsdeskundigeBiomedischFysiotherapeutSchoonheidsspecialistOverig
