Bilaterale pneumonie is een situatie waarin er sprake is van infectie en ontsteking van beide longen door micro-organismen en daarom wordt het als ernstiger beschouwd dan gewone longontsteking, omdat het wordt geassocieerd met een verminderde ademhalingscapaciteit. Als gevolg hiervan is er een afname van de hoeveelheid zuurstof die in het lichaam circuleert, ook in de hersenen, wat kan leiden tot veranderingen in het bewustzijnsniveau van de persoon.
Dit type longontsteking komt vaker voor bij mensen met een verzwakt immuunsysteem, zoals baby's, ouderen of mensen met chronische ziekten die de werking van het immuunsysteem kunnen verstoren.
De oorzaken van bilaterale longontsteking zijn dezelfde als die van gewone longontsteking, die kan worden veroorzaakt door virussen, bacteriën of schimmels, maar aangezien de symptomen ernstiger zijn, wordt de behandeling meestal in een ziekenhuisomgeving uitgevoerd, zodat de persoon wordt gecontroleerd en krijgt zuurstof, dus het is mogelijk om het risico op complicaties zoals gegeneraliseerde infectie, ademstilstand of pleurale effusie te verkleinen.
Belangrijkste symptomen
De symptomen van bilaterale longontsteking houden voornamelijk verband met de ademhalingscapaciteit van de persoon, die behoorlijk kan worden aangetast, aangezien beide longen zijn aangetast. De belangrijkste symptomen van bilaterale longontsteking zijn:
- Koorts hoger dan 38ºC;
- Hoest met veel slijm;
- Grote ademhalingsmoeilijkheden;
- Verhoogde ademhalingsfrequentie;
- Gemakkelijke en intense vermoeidheid.
Wanneer de persoon andere symptomen heeft die verband houden met zuurstofgebrek, zoals licht blauwachtige lippen of veranderde bewustzijnsniveaus, is het erg belangrijk om de longarts te informeren, zodat de behandeling zo snel mogelijk kan worden uitgevoerd, vooral bij gebruik van zuurstof. maskers. Weet hoe u de symptomen van longontsteking kunt herkennen.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
De behandeling van bilaterale longontsteking moet worden begeleid door de longarts, gedefinieerd door middel van een systeem dat patiënten classificeert volgens de beschreven symptomen en de resultaten van de onderzoeken. Patiënten met een laag risico worden gewoonlijk thuis behandeld met behulp van antibiotica, zoals levofloxacine of claritromycine, waarbij het tijdstip van gebruik door de arts wordt bepaald.
Daarnaast is het belangrijk dat de persoon tijdens de behandeling rustig blijft, veel vocht drinkt, besproeit met drinkwater en openbare ruimtes of met veel vervuiling mijdt, naast het dragen van beschermende maskers wanneer dat nodig is.
In het geval van patiënten die als ernstig zijn geclassificeerd, vooral wanneer de patiënt ouder is of een verminderde nierfunctie, bloeddruk en grote moeilijkheden bij het uitvoeren van gasuitwisseling heeft, wordt de behandeling uitgevoerd in een ziekenhuisomgeving. De behandeling in het ziekenhuis duurt gewoonlijk tussen de 1 en 2 weken en kan variëren afhankelijk van de reactie van de patiënt op de therapie, en wordt meestal gedaan door het toedienen van zuurstof en antibiotica. Na ontslag moet de antibioticabehandeling gedurende ten minste 1 week worden voortgezet of volgens de aanbeveling van de longarts.
Hielp deze informatie u?
Ja nee
Jouw mening is belangrijk! Schrijf hier hoe we onze tekst kunnen verbeteren:
Nog vragen? Klik hier om te worden beantwoord.
E-mail waarop u een antwoord wilt ontvangen:
Controleer de bevestigingsmail die we u hebben gestuurd.
Uw naam:
Reden van bezoek:
--- Kies uw reden --- Ziekte Leef beter Een andere persoon helpen Kennis opdoen
Bent u een gezondheidswerker?
NeeArtsFarmaceutischVerpleegsterVoedingsdeskundigeBiomedischFysiotherapeutSchoonheidsspecialistOverig
