De triggervinger, ook bekend als een gebalde vinger of stenose tenosynovitis, is een ontsteking van de pees die verantwoordelijk is voor het vouwen van de vinger, waardoor de aangedane vinger altijd buigt, zelfs wanneer deze probeert te openen, waardoor hevige pijn in de hand wordt veroorzaakt.
Bovendien kan chronische ontsteking van de pees ook een knobbel aan de basis van de vinger veroorzaken, wat verantwoordelijk is voor een triggerachtige klik tijdens het sluiten en openen van de vinger, zoals op de afbeelding te zien is.
De triggervinger geneest het vaakst met het gebruik van fysiotherapie-oefeningen, maar in meer ernstige gevallen kan een operatie nodig zijn.
Belangrijkste symptomen
Trigger-vinger symptomen kunnen zijn:
- Pijn in de basis van de vingers of in de palm van de hand;
- Zwelling van de vinger;
- Vinger harden;
- Gevouwen vinger die bij uitrekken probeert een pijnlijke triggerachtige klik te produceren.
Over het algemeen zijn deze symptomen 's morgens intenser vanwege de inativadade en de toegenomen zwelling die meestal' s nachts kan optreden.
De duim, middelvinger en ring zijn de meest getroffen vingers, maar ontstekingen kunnen op elke vinger voorkomen, vooral bij vrouwen van middelbare leeftijd.
Hoe is de behandeling gedaan?
In milde gevallen wordt de triggervingerbehandeling uitgevoerd door middel van fysiotherapie, met behulp van oefeningen en massages, die de spieren versterken die verantwoordelijk zijn voor het strekken van de hand en vingers, de mobiliteit handhaven en zwelling en pijn verlichten. Hier leest u hoe u enkele van deze oefeningen kunt doen.
Andere behandelingsmaatregelen omvatten echter:
- Rust 7 tot 10 dagen en vermijd herhalende en moeiteloze handmatige activiteiten;
- Draag een paar weken een spalk die je vinger altijd strak houdt;
- Breng warme kompressen of lokale warmte aan met warm water, vooral 's ochtends, om pijn te verlichten;
- Gebruik gedurende 5 tot 8 minuten ijs op het terrein om de zwelling overdag te verlichten;
- Pas ontstekingsremmende zalven toe met Diclofenac, bijvoorbeeld om ontstekingen en pijn te verminderen.
In ernstige gevallen, waar de pijn zeer intens is en moeilijk om fysiotherapie uit te voeren, kan de orthopedist een cortisone-injectie rechtstreeks op de knobbel aanbrengen. Deze procedure is eenvoudig en snel en is bedoeld om symptomen te verlichten, vooral pijn. Het kan echter nodig zijn om de procedure te herhalen en het is niet raadzaam om het vaak te gebruiken omdat de peeszwakte en het risico van scheuren of infectie kunnen optreden.
Wanneer een operatie nodig is
Trigger-vinger-operatie wordt uitgevoerd wanneer andere vormen van behandeling niet werken, een kleine snede wordt gemaakt in de palm van de hand waardoor de arts het initiële gedeelte van de peesmantel kan verlengen of vrijgeven.
Over het algemeen wordt dit type operatie gedaan met algemene anesthesie in het ziekenhuis en daarom kan het, hoewel het een eenvoudige ingreep en een laag risico op complicaties betreft, noodzakelijk zijn om in het ziekenhuis te blijven om er zeker van te zijn dat het effect van de anesthesie volledig overgaat. Daarna is het herstel erg snel en kunt u lichte activiteiten opnieuw uitvoeren met de hand in 1 tot 2 weken, volgens de richtlijnen van de orthopedist.
Mogelijke oorzaken
De meest voorkomende oorzaken voor het verschijnen van een triggervinger zijn:
- Herhalingsactiviteiten met handen;
- Ongecontroleerde diabetes;
- Reumatische problemen.
In de meeste gevallen is de oorzaak echter onbekend en wordt de diagnose gesteld door de hand te observeren en aanvullende tests uit te voeren, zoals echografie of magnetische resonantie beeldvorming.
Congenital Trigger Finger
De triggervinger op een baby kan optreden als gevolg van aangeboren of traumatische factoren en als deze niet goed wordt behandeld, kunnen ernstige misvormingen optreden als gevolg van de onvolwassenheid van de botten van het kind.
De behandeling voor deze gevallen kan worden gedaan met fysiotherapie, massage en chirurgie nadat het kind 1 jaar heeft gedaan. Sommige artsen geven er de voorkeur aan om snel te opereren, terwijl anderen de voorkeur geven aan andere vormen van behandeling en alleen na een operatie. Een operatie is echter verplicht wanneer er een blokkade van beweging is.
