D-dimeer, ook bekend als D-dimeer, is een van de producten van de afbraak van fibrine, een eiwit dat betrokken is bij de vorming van het stolsel. Dus als er veranderingen zijn in het coagulatieproces, is het mogelijk dat er een grotere hoeveelheid circulerend D-dimeer is.
De referentiewaarde van D-dimeer in het bloed is maximaal 0,500 µd / ml of 500 ng / ml, het is belangrijk om de oorzaak van verhoogde waarden van deze marker te onderzoeken, wat kan worden gedaan door middel van bloedtesten zoals bloedbeeld , testen die bijvoorbeeld de lever- en C-reactieve proteïne-dosering evalueren.
Waar is het voor
De dosering van D-dimeer wordt meestal door de arts aangegeven om de mogelijkheid van diepe veneuze trombose en pulmonale trombo-embolie uit te sluiten, aangezien deze marker in deze situaties verhoogd is.
Omdat het echter een stollingsmarker is, kan D-dimeer ook worden aangevraagd met het doel de werking van de stollingscascade te evalueren, aangezien na de activering van fibrine om de bloedplaatjesbuffer samen te stellen, de activeringsroute wordt geactiveerd. leidend tot het vrijkomen van afbraakproducten in het bloed. Wanneer er echter een verandering in de coagulatie is, is het mogelijk om een abnormale hoeveelheid fibrine-afbraakproducten te zien, waaronder D-dimeer. Beter begrijpen hoe coagulatie plaatsvindt.
Dus, naast het uitsluiten van het optreden van diepe veneuze trombose en pulmonale trombo-embolie, kan de meting van D-dimeer ook nuttig zijn bij het onderzoeken van situaties die de stolling kunnen verstoren, zoals bijvoorbeeld hartproblemen en ontstekingen.
Wat betekent verhoogd D-dimeer
De verandering in D-dimeer-niveaus treedt op in situaties waar er vorming en afbraak van stolsels is, wat resulteert in een abnormale toename van bloedspiegels van fibrine-afbraakproducten, het belangrijkste bestanddeel van stolsels. De toename van de D-dimeer-spiegels is dus voornamelijk gerelateerd aan het verhoogde risico op diepe veneuze trombose (DVT) en pulmonale trombo-embolie (PTE). Andere situaties die kunnen leiden tot een toename van D-dimeer zijn echter:
- Diffuse intravasale stolling;
- Na grote operaties;
- Grote trauma's;
- Tijdens de zwangerschap;
- Hart-, nier- of leveraandoeningen;
- Ontstekingen;
- Gebruik van anticoagulantia;
- Sommige soorten kanker;
- COVID-19 in sommige gevallen.
Naast de evaluatie van het D-dimeer is het belangrijk dat er andere tests worden uitgevoerd om de oorzaak van de toename van deze marker te helpen identificeren. Dus, afhankelijk van de gezondheidsgeschiedenis van de persoon en de aanwezigheid van symptomen, kan de arts de uitvoering van het bloedbeeld, tests om de functie van de lever, de nieren en het hart te beoordelen en de dosering van lactaatdehydrogenase en C-reactief proteïne aanbevelen.
Andere tests die samen met het D-dimeer kunnen worden besteld, zijn protrombinetijd, trombinetijd, bloedingstijd en partiële tromboplastinetijd, dit zijn tests die deel uitmaken van het coagulogram en waarmee kan worden geëvalueerd of het stollingsproces normaal verloopt. Lees meer over stollingstests.
D-dimeer en COVID-19
De toename van D-dimeer is een veel voorkomende laboratoriumbevinding in gevallen van COVID-19, omdat bij de poging van het lichaam om het virus dat verantwoordelijk is voor de ziekte te bestrijden, een grote hoeveelheid cytokinen vrijkomt, die schade aan de bloedvaten veroorzaken en de coagulatie cascade. Er is dus activering van een grote hoeveelheid fibrine en bijgevolg de route die verantwoordelijk is voor het afbreken van dit eiwit, waardoor de circulerende D-dimeer-niveaus toenemen.
De toename van de concentraties van deze marker in het bloed kan dus wijzen op infectie en kan, afhankelijk van de waarden, voor de arts de ernst van de infectie aangeven, het risico van intravasculaire coagulatie veroorzaakt door COVID-19 en de noodzaak van ziekenhuisopname. Het is echter ook belangrijk om de fibrinespiegels, het aantal bloedplaatjes en de protrombinetijd en de symptomen die door de persoon worden gepresenteerd, te beoordelen. Zie meer over COVID-19.
Hielp deze informatie u?
Ja nee
Jouw mening is belangrijk! Schrijf hier hoe we onze tekst kunnen verbeteren:
Nog vragen? Klik hier om te worden beantwoord.
E-mail waarop u een antwoord wilt ontvangen:
Controleer de bevestigingsmail die we u hebben gestuurd.
Uw naam:
Reden van bezoek:
--- Kies uw reden --- Ziekte Leef beter Een andere persoon helpen Kennis opdoen
Bent u een gezondheidswerker?
NeeArtsFarmaceutischVerpleegsterVoedingsdeskundigeBiomedischFysiotherapeutSchoonheidsspecialistOverig
Bibliografie
- INVITRO. De rol van D-Dimeer bij COVID-19-infectie2020. Verkrijgbaar bij :. Betreden op 17 maart 2021
- THACIL, Jecko; CUSHMAN, Mary; SRIVASTAVA, Alok. Een voorstel voor het ensceneren van COVID-19-coagulopathieRes. Procr. Thromb Haemost .. 4e druk; 731-736, 2020
- BRAZILIAANSE SAMENLEVING VAN KLINISCHE PATHOLOGIE. Laboratoriumaspecten van coagulatie - trombo-embolische aandoeningenBeschikbaar in: . Betreden op 17 maart 2021
- BRAZILIAANSE SAMENLEVING VAN KLINISCHE ANALYSE. Laboratoriumveranderingen bij patiënten met Covid-19Beschikbaar in: . Betreden op 17 maart 2021
- GOUDORIS, Ekaterini S. Laboratoriumdiagnose van COVID-19J Pediatr (Rio J). Vol 97. 7-12, 2021
- KANTRILL, Aziza; ZIATI, Jihane; KHALIS, Mohamed et al. Hematologische en biochemische afwijkingen geassocieerd met ernstige vormen van COVID-19: een retrospectieve single-center studie uit MarokkoPLOS One.2021
.jpg)
