Stotteroefeningen bestaan uit luid spreken, tot één, twee of een groep mensen. Om te beginnen kun je een tekst alleen lezen, luid voor de spiegel. Maar dan moet je jezelf blootleggen en met andere mensen praten. Hoe meer je praat, hoe beter.
Het punt is dat als je stottert, stottert, je ervan uitgaat dat je een stotter bent voor andere mensen. Deze oefening maakt het stotteren zelfverzekerder, stelt zichzelf meer bloot en de neiging is dat het stotteren met de tijd vervaagt.
Stotteren wordt gedaan door een reeks factoren die een ijsberg vormen, niet in staat zijn om vloeiend te spreken is slechts het topje van de ijsberg, dus de behandeling voor stotteren wordt vaak gedaan met psychoanalyse, waarbij de stotter meer over zichzelf leert en passeert om je moeilijker te voelen.
Sommige gevallen van stotteren kunnen in weken worden genezen, andere kunnen maanden of jaren duren, alles zal afhangen van hoe lang het individu stottert en hoe ernstig het is.
Wat is stotteren
Stotteren, wetenschappelijk genoemd dysforie, is niet alleen een moeilijkheid om te spreken, het is een aandoening die iemands zelfbeeld aantast en iemands relaties ondermijnt.
Het is heel gewoon voor kinderen van 2 tot 5 jaar om passieve aanvallen van stotteren te hebben, die een paar maanden kunnen duren, omdat ze veel sneller denken dan ze kunnen spreken omdat hun fonetisch systeem nog niet helemaal fit is. Dit stotteren wordt meestal erger wanneer het kind nerveus of erg opgewonden is. Het kan ook voorkomen wanneer ze een zin spreekt met veel nieuwe woorden voor haar.
Als je merkt dat het kind, behalve stotteren, andere gebaren maakt zoals op de grond staan, knipperende ogen of andere teken, kan dit wijzen op de noodzaak van een behandeling, omdat het aangeeft dat het kind al heeft opgemerkt dat het moeilijk is om vloeiend te spreken.
En als het niet snel behandeld wordt, zal het de neiging hebben om te isoleren en te voorkomen dat er gepraat wordt.
Wat veroorzaakt stotteren
Stotteren heeft verschillende fysieke en emotionele factoren, die wanneer behoorlijk behandeld, volledig kunnen verdwijnen en het individu niet meer stottert. De kinderen van stotteren ouders hebben ook twee keer de kans stotteraars te worden.
Een van de oorzaken van stotteren is de oorsprong van de hersenen. De hersenen van sommige stotterende individuen hebben minder grijze materie en sommige witte hersengebieden hebben minder verbindingen in de spraakregio en voor deze is de genezing nog niet gevonden.
Maar voor de meeste stotteraars is de oorzaak van stotteren onzekerheid in spraak en factoren zoals een slechte ontwikkeling van spraakspieren in de mond en keel. Stuttering-oefeningen en de ontwikkeling van het lichaam hebben de neiging om het stotteren na verloop van tijd te vertragen.
Voor anderen kan de oorzaak van stotteren zijn verkregen na een verandering in de hersenen, zoals een beroerte, bloeding of hoofdtrauma. Als de verandering onomkeerbaar is, zal het stotteren ook zo zijn.
