Om ziekten te identificeren die de schildklier beïnvloeden, zijn er verschillende tests die door de arts kunnen worden aangevraagd, die hun grootte, de aanwezigheid van tumoren en de hoeveelheid hormonen bepalen die de goede werking van deze klier weerspiegelen.
Enkele van de meest voorkomende tests zijn TSH, vrije T4 of schildklier-echografie, die vaak frequente veranderingen identificeren zoals hypothyreoïdie, hyperthyreoïdie of schildkliernodules.
Er kunnen echter meer specifieke tests zoals scintigrafie, biopsie of antilichaamtitratie vereist zijn, die door de endocrinoloog kunnen worden aanbevolen tijdens het onderzoek naar bepaalde ziekten, zoals thyroïditis of schildkliertumoren. Zie tekens die op schildklierproblemen kunnen wijzen.
1. Dosering van schildklierhormonen (TSH en thyroxine)
De bloedtest evalueert de hoeveelheid hormonen die de schildklierfunctie vertoont en wordt door de arts gebruikt als richtlijn voor het detecteren en evalueren van hyper- of hypothyreoïdie.
Hoewel de referentiewaarden kunnen variëren afhankelijk van de leeftijd van de persoon of de aanwezigheid van een zwangerschap, omvatten de normale waarden in het algemeen:
| Schildklierhormoon | Referentiewaarde |
| TSH | 0, 3 en 4, 0 mU / L |
| Totaal T3 | 80 tot 180 ng / dl |
| Gratis T3 | 2, 5 tot 4 pg / ml |
|
T4 Totaal | 4, 5 tot 12, 6 mg / dl |
| T4 gratis | 0, 7 tot 1, 5 ng / dl |
Begrijp de mogelijke resultaten van de TSH-test
Na het identificeren van de verandering in de schildklierfunctie, zal de arts evalueren of andere tests moeten worden aangevraagd om de oorzaak van deze veranderingen te bepalen, zoals echografie of antilichaamtitratie. Meer informatie over de belangrijkste ziekten die de schildklier beïnvloeden en hoe deze te identificeren.
2. Antilichaam Dosering
Bloedonderzoek kan ook worden gedaan om schildklierantistoffen te titreren, die door het lichaam kunnen worden geproduceerd bij sommige auto-immuunziekten zoals Hashimoto's thyroïditis of de ziekte van Graves bijvoorbeeld. De belangrijkste zijn:
- Anti-peroxidase antilichaam (anti-TPO) : aanwezig in de overgrote meerderheid van de gevallen van thyreoïditis van Hashimoto, een ziekte die celbeschadiging en geleidelijk verlies van de schildklierfunctie veroorzaakt. Meer informatie over wat is en hoe deze auto-immuunziekte te behandelen;
- Anti-thyroglobuline-antistof (anti-Tg) : het is aanwezig in veel gevallen van thyreïditis van Hashimoto, maar het wordt ook aangetroffen bij mensen zonder schildklierafwijking, dus de detectie ervan geeft niet altijd aan dat de ziekte zich zal ontwikkelen;
- Anti-TSH receptor antilichaam (anti-Trab) : kan aanwezig zijn in gevallen van hyperthyreoïdie, voornamelijk veroorzaakt door de ziekte van Graves. Weet wat het is en hoe je de ziekte van Graves moet behandelen.
Schildklierautoantilichamen dienen alleen door artsen te worden aangevraagd in gevallen waarin schildklierhormonen worden veranderd of vermoedelijke schildklieraandoeningen als een manier om de oorzaak te helpen verklaren.
3. Schildklier echografie
Schildklier echografie wordt gedaan om de grootte van de klier en de aanwezigheid van veranderingen zoals cysten, tumoren, struma of knobbeltjes te evalueren.
Hoewel deze test niet kan zeggen of een letsel kanker is, is het zeer nuttig voor het detecteren van de kenmerken ervan en voor het begeleiden van de punctie van knobbeltjes of cysten om te helpen bij de diagnose.
4. Schildklierscintigrafie
Schildklierscintigrafie is een onderzoek waarbij een kleine hoeveelheid radioactief jodium en een speciale camera worden gebruikt om een afbeelding van de schildklier te verkrijgen en om het activiteitsniveau van een knobbel te bepalen.
Het is vooral aangewezen om knobbeltjes te onderzoeken die verdacht worden van kanker of wanneer het wordt verdacht van hyperthyreoïdie veroorzaakt door een hormoon-afscheidende knobbel, ook wel een hete of hyperfunctionerende klomp. Ontdek hoe schildklierscintigrafie wordt uitgevoerd en hoe je je op het examen voorbereidt.
5. Schildklierbiopsie
De biopsie of punctie wordt gedaan om te bepalen of de schildkliernodus of cyste goedaardig of kwaadaardig is. Tijdens het onderzoek steekt de arts een dunne naald in de knobbel en verwijdert een kleine hoeveelheid weefsel of vloeistof die deze klomp vormt, zodat dit monster in het laboratorium wordt geëvalueerd.
Schildklierbiopsie kan pijn doen of ongemak veroorzaken omdat deze test niet met anesthesie wordt uitgevoerd en de arts de naald tijdens het onderzoek kan verplaatsen om monsters uit verschillende delen van de knobbel te krijgen of om een grotere hoeveelheid vloeistof op te zuigen. Het examen is snel en duurt ongeveer 10 minuten en dan moet de persoon een paar uur ter plaatse blijven met een verband.
5. Zelfonderzoek van de schildklier
Het zelfonderzoek van de schildklier kan worden gebruikt om de aanwezigheid van cysten of knobbeltjes in de klier te identificeren en is belangrijk om een verandering vroegtijdig te kunnen detecteren en complicaties van de ziekte te voorkomen, en moet voornamelijk worden gedaan door vrouwen ouder dan 35 jaar of met een familiegeschiedenis van schildklierproblemen.
Hiertoe gaat u als volgt te werk:
- Houd een spiegel vast en identificeer waar de schildklier zich bevindt, net onder de adamsappel, bekend als "gogó";
- Kantel uw nek iets naar achteren om de regio beter te belichten;
- Drink een slok water;
- Observeer de beweging van de schildklier en identificeer of er een uitsteeksel is, asymmetrie.
Als er een verandering in de schildklier wordt opgemerkt, is het belangrijk om de zorg van de endocrinoloog of huisarts te vragen om het onderzoek te laten doen met testen die al dan niet een verandering in de schildklier bevestigen. Zie alle stappen om het zelfonderzoek op de juiste manier uit te voeren.
Wanneer schildklier examens hebben
In de volgende gevallen is het noodzakelijk om tests uit te voeren die de schildklierfunctie evalueren:
- Meer dan 35 jaar (met TSH om de 5 jaar) of eerder als er verdenkingen of symptomen van schildklierabnormaliteiten zijn;
- Vrouwen die zwanger zijn of die zwanger willen worden;
- Wanneer knobbeltjes of veranderingen worden waargenomen tijdens zelfonderzoek of medisch onderzoek van de schildklier;
- Na het doen van straling aan de nek of het hoofd om kanker te behandelen;
- Tijdens de behandeling met geneesmiddelen zoals lithium, amiodaron of cytokines, die de werking van de schildklier kunnen verstoren.
Het type onderzoek dat wordt uitgevoerd, wordt aangegeven door de arts, op basis van wat men wil evalueren en de hoofdverdachten voor elke kans.
